Karel Feenstra (1976) is speechschrijver bij het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Sinds 2013 schrijft hij elke week 80 woorden voor Tzum. Hij debuteerde in december 2018 met de bundel Hand schudt hoofd.
Zomervakanties besteedden we vroeger doorgaans in eigen land. Twee keer gingen we de grens over: in 1985 naar Normandië. Daarvan herinner ik me de paniek toen de wc’s bleken te
Onze dochter mocht wat langer opblijven, omdat Nederland tegen Engeland voetbalde. Ze greep de gelegenheid aan om van alles te doen en wierp zo nu en dan een blik op
Al sinds 1991 zet ik met grote regelmaat muziek van de Smashing Pumpkins op. Niet in de laatste plaats om het fenomenale drumwerk van Jimmy Chamberlin. Zijn hoofd en romp
IJsselmeer, eind jaren ’70 vorige eeuw. Vijf zeemijlen uit de kust bij Medemblik scharrelen vogeltjes op een zandplaat naar voedsel. Het probleem: die zandplaten staan niet op de waterkaart. Mijn
Het stapeltje voetbalplaatjes in de deelauto maakte mij onverwacht gretig, hebberig. Dat heeft niets met voetbal te maken. Het zit zo: in 1987 had ik zelf zo’n plakboek en bracht
Neutrale woorden kunnen iets viezigs betekenen. Woorden kunnen ook naar hun aard vies zijn. Dan zijn ze in zichzelf even vies als het object waarnaar ze verwijzen. Denk aan woorden
Vierde klas middelbare school. Ik was verliefd op een meisje in mijn klas. Het vlotte niet echt. Om indruk te maken nam ik op een klassenfeest zo onopvallend mogelijk, maar
Papa was een mooie zeiler. Scherp aan het roer, stabiel in de kombuis, ook bij een goeie klotsbak. Nooit zeeziek. Koken als de rest in de touwen hangt, daar had
Je denkt bij het zien van een piepjonge zuigeling: wat een wonder. En bij de dood: hoe kan het dat een heel mensenleven aan ideeën en ervaringen van het ene
Ergens tussen Raalte en Wesepe zet ik mijn fiets tegen een rode beuk. Na een uurtje fietsen duizelt het me. De lucht is zo blauw, het koolzaad zo geel, het
De fris bloesemende tuin en de verfijnde hofjes van Sidney Sussex College in Cambridge staan in schril contrast tot het roemruige leven van één van zijn meest beroemde leerlingen: Oliver
Als speechschrijver schrijf ik voor mensen die anders zijn dan ik. Dan zoek ik het hoofd en denken van de ander op. Het verzoek ging over de Europese verkiezingen. Ik
Kamperen is goed. Franje, decorum en ziekmakers blijven achter in de wereld van nutteloze verzinsels. Met blote voeten staan we op aarde waarin gras wortelt. De avond legt een dun
Dit heb ik van mijn oma geleerd: langzaam lopen, bewegingen vertragen, in oud metselwerk een middeleeuwse metselaar herkennen. Als je zwijgt, tilt je verbeelding je een andere tijd in. Vandaag
Op Paasochtend liepen we Giethoorn in. Niet heel vroeg, maar vroeg genoeg om de windstilte te horen en de eerste slierten bloesem te ruiken. Vanaf een bruggetje over het kalme
Als jonge twintiger las ik soms, fles port onder handbereik, tot diep in de nacht door. Wallen als die van Cees Nooteboom wilde ik: sporen van een leven om te
De eerste leerplichtwetten hadden niet tot doel de jeugd klaar te stomen voor een carrière in de fabriek of mijnen. Onderwijs ging over waardigheid, verheffing. Dat je, het stof van
Een kleine vijftien jaar geleden was ik op bezoek bij Ko Colijn op landgoed Clingendael. We zaten bijeen in de kamer waar Seyss-Inquart ooit met zijn nazi-vriendjes stiekem Amerikaanse films
Aan de Normannenstrasse in Berlijn staat het voormalige hoofdkantoor van het Minsterium für Staatssicherheit. De gebouwen met vuistdikke deuren zijn voor de eeuwigheid gebouwd. Baas Erich Mielke zat er ruim,