Recensie: Elke Geurts – Lastmens
Het treurigste familieverhaal dat er op de wereld bestaat Het onderhouden van relaties is niet het fort van de personages die de drie verhalen in de bundel Lastmens van Elke
Recensies
Recensie: Renate Dorrestein – Dagelijks werk
Het sluitstuk van een vitaal oeuvre Dagelijks werk van Renate Dorrestein eindigt met de nogal wrange slotalinea waarin de schrijfster de wens uitspreekt ‘dat niemand me de levensfase door de
Recensie: Jan van Aken – De ommegang
Een architect van het geheugen In het tweede decennium van de vijftiende eeuw zit Isidorus van Rillington opgesloten in een kerker in Konstanz. Hij hoort af en toe wat geluiden,
Recensie: Erik Lindner – Zog
Een opstekende wind die niet aanhield In de poëzie van Erik Lindner zijn we steeds in een langzame zwart-wit film, of er moeten oranje vuilcontainers zijn, blauwgrijze luchten, af en
Recensie: Jeanet van Omme – Ik en het gedicht
Een goede schrijfdocent Hoe begin je een gedicht? Waarover schrijf je? Hoe kijk je de eerste tekst na? Wanneer is een gedicht af? Dat zijn vragen die elke dichter zich
Recensie: Dorthe Nors – Spiegel spiegel schouder
Sonja kan niet schakelen Nee, Sonja is geen natuurtalent achter het stuur. Hoewel ze al flink wat lessen heeft gehad kan ze nog steeds niet schakelen. Dat ligt ook aan
Recensie: Nicolien Mizee – De kennismaking, faxen aan Ger
Literair stalken Hoe te leven? Klassieke vraag zonder antwoord. Maar zoeken mag natuurlijk altijd. Nicolien Mizee (1965) stelt hem per fax aan haar vroegere docent scenarioschrijven Ger Beukenkamp in De
Recensie: Francesco Pecoraro – Het leven in tijden van vrede
De globalisatie van de pizzapunt Wonderlijk toch dat Het leven in tijden van vrede in 2013 de debuutroman is van de dan 68-jarige schrijver Francesco Pecorara. Het is namelijk een
Recensie: Giovanni della Chiusa – Een mens moet ook niet alles willen weten
Het zou allemaal nog veel beter kunnen Op een warme middag, in een mooi landschap, aan zee op een Ita-liaans eiland: kun je daar een goed boek lezen of dwaal
Recensie: Elke Geurts – Ik nog wel van jou
Een schrale troost ‘We deden in onze wereld niet aan conflicten, en als ze er misschien toch een beetje waren, zeilden we eromheen. Daar waren we goed in. Een vreedzame