‘Weifelend licht wijst niemand de weg’ Een oeuvreprijs mag nooit een reden zijn om maar op je lauweren te gaan rusten, net zo min als de uitgave van een ‘verzameld

Vintage Tentije Ooit lukte het, maar inmiddels gaat het niet meer: je tussen de spijlen van een hek doorwurmen. Direct in het eerste gedicht in zijn nieuwe bundel Waarvandaan legt

Nog even mogen kijken Sommige landschappen hebben een merkwaardige aantrekkingskracht, niet omdat ze ‘mooi’ zijn, maar omdat ze een bittere melancholie oproepen. Dat doet het Noord-Franse oorlogsgebied. In de Eerste

Op wieken De dichter is als Icarus, slachtoffer van een gevaarlijk verlangen naar licht, vuur. Het licht is tremendum et fascinans (verschrikkelijk en aantrekkelijk); dat wordt gezegd van het goddelijke,

Verdwaald en toch thuis Ongrijpbaarheid is het handelsmerk van Hans Tentije (pseudoniem van Johann Krämer (Beverwijk, 23 december 1944). Je ziet het al aan de titels van zijn bundels, zoals