Recensie: Galina Rymboe – Tijd van de aarde
Groots Al na enkele bladzijden lezen in de eerste bundel van de Russische dichter Galina Rymboe die in het Nederlands werd vertaald, voor zover ik weet dan, want ik had
Alle berichten van Enno de Witt
Recensie: Gerard Groeneveld – Hitlers jongste hoop
Het kneden van de kinderziel Iedere serieuze dictator weet dat de jeugd van doorslaggevend belang kan zijn voor het welslagen van zijn snode plannen. Wie de jeugd heeft, die heeft
Recensie: Ad ten Bosch – De IJssel stroomt feller dan de Amstel
Een autobiografie in statu nascendi Hoewel ik niet zo van de ge- en verboden ben en daarom alweer enkele jaren geleden de Amsterdamse grachtengordel verruild heb voor een nieuwbouwwijk net
Recensie: H.H. ter Balkt – Stilstaand leeft alles hier
Een fraaie verzameling De vierde bloemlezing uit het werk van de in 2015 overleden dichter Ter Balkt, na Machines! Maai ons niet, maai de rogge (1982), How to start a
Recensie: Sjeng Scheijen – De avant-gardisten
Potverdorie, wat is dit goed In de jaren zeventig betrokken wij revolutionairen in de strijd om een betere wereld ons studiemateriaal van boekhandel Van Caspel in de Leidse Pieterskerkchoorsteeg. Op
Recensie: Takis Würger – Stella
Een bagatel Het nationaalsocialisme is in het Avondland nog steeds de morele maatstaf bij uitstek, wat niet wil zeggen dat het ook goede literatuur heeft opgeleverd. Daarvoor is het te
Recensie: Walt Whitman – Oud ben ik en jong ben ik
Make America Great Again Het zal aan mijn boreale aard liggen, maar ik vraag me vaak af waarom uitgevers met pakken geld de wereld overvliegen om rechten te kopen, terwijl
Recensie: Atte Jongstra – De Aardappelcentrale; Een monumentenman op oorlogspad
Jongstra speelt een spel met fictie en werkelijkheid Het manuscript van Atte Jongstra’s nieuwe roman las ik in statu nascendi tijdens mijn jaarlijkse herfstverblijf op het landgoed van de schrijver
Recensie: Louis Aragon – De Hollandse reis
Ultima Thule Vergeet het verwekken van de surrealistische beweging, waar Aragon nauw bij betrokken was – deze bundel uit 1964 stamt uit een heel andere fase uit zijn schrijversleven, waarin
Recensie: Joseph Roth en Stefan Zweig – Elke vriendschap met mij is verderfelijk; Brieven 1927-1938
Klagen, klagen, klagen Nummer driehonderd alweer in de onvolprezen reeks Privé-domein, felicitaties en hulde voor De Arbeiderspers, want het is weer een pareltje. Twee joodse auteurs die elkaar tegen de