Recensie: Gerwin van der Werf – Strovuur
Wiens verhaal lezen we nu eigenlijk? Elvin en ik, we zouden naar Parijs, maar eindigden in Kruishoutem. Tenminste, zo kan je het zien. Je kan ook zeggen dat alles begon
Alle berichten van Miriam Piters
Recensie: Daan Borrel – Jaar van het nieuwe verhaal
Een restrictief verhaal In 2018 verscheen Soms is liefde dit. Aanleiding voor dit boek in briefvorm was het gevoel dat Daan Borrel niet wist hoe ze in haar bevoorrechte westerse,
Recensie: H.M. van den Brink – Aurora schrijft
Waarlijk schrijverschap De vijfde roman van H.M. van de Brink is wéér een pareltje. Ook in Aurora schrijft toont hij zijn vernuftige vermogen om personages à la minute te bezielen,
Recensie: Helle Helle – Zij
Een sensationeel gevoel van kortsluiting Later loopt ze door de velden met een bloemkool. Dit stellige openingszinnetje werpt je direct midden het leven van het naamloze zestienjarige meisje in de
Recensie: Jules Deelder – Hardgin
Hij was meer verschijnsel dan mens ‘Geboren in 1944. Zoon van een Rotterdamse handelaar in vleeswaren. Sparta-Supporter. Verzamelaar en permanent drager van vlinderzonnebrillen. Dichter sinds de vroege jaren zestig –
Recensie: Remco Campert – Mijn dood en ik
Het onverzettelijke merg van de poëzie Remco Camperts toegankelijke lyriek slecht drempels, voert je geruisloos aan je lurven mee over dammen en dwingt je rechtsomkeert. Verwar ongecompliceerdheid daarbij niet met
Recensie: Dorthe Nors – Kaart van Canada
Een ouderwetse dreamviewer De Deense schrijfster Dorthe Nors heeft een voorkeur voor dolende personages. Ook in de veertien verhalen in de bundel Kaart van Canada gebeurt er weinig met de
Recensie: Rachel Cusk – Coventry
De verwondering over de aard van een verhaal Goede essays bezorgen je een ongemakkelijk gevoel. De schrijver legt dwarsverbanden aan die jij nooit eerder zag, maar die er overduidelijk wel
Recensie: Machteld Siegmann – De kaalvreter
Geloven is alles achterlaten ‘Zou je God herkennen als hij langskwam? Of zou je je ook van hem afwenden omdat het niet om aan te zien is: een oude van
Recensie: Alma Mathijsen – Ik wil geen hond zijn
Zachtjes imploderen bij de lichtste aanraking Uitgeverij De Bezige Bij viert haar vijfenzeventigjarige jubileum met de uitgave van vier in fraai linnen gebonden novellen. Iedere kwarteeuw wordt gerepresenteerd: Het behouden