Wegvaren bij Lemmer duurde altijd lang. Eerst de Friese hoek voorbij, dan de Rotterdamse hoek. Dan pas opende zich het water, voorbij de onmetelijke saaiheid van de polderdijk. Het was
Het interieur van de machinekamer is schitterend. Maar de gebrande tegeltjes, het smaakvolle, glazen kantoortje in het midden, ze komen in een bijzinnetje voorbij. De gids zet zijn vijfenzeventig minuten
Slecht eten, slecht bed, vervelende mensen De Nederlandse schrijver Bob den Uyl (1930-1992) leerde ik kennen toen ik in 2011 genomineerd was voor de VPRO Bob den Uyl-prijs voor het
In het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen brengen acteurs het Urk van 1905 tot leven. In het huisje van Lubbert Hoefnagel ruikt het naar gestoofde ui, peen, spekjes en aardappel. Het pannetje
Waarom schrijvers van katten houden Ik weet niet meer wanneer ik voor het eerst hoorde dat er ‘cat people’ en ‘dog people’ zijn, maar ik herinner me wel wanneer ik
Vrijdag gaan we weer naar Rammstein. Vorig jaar stond ik te ver weg om goed te zien wat er op het podium gebeurde. De moddervette Duitse metal was prima te
Ach, ach, nee toch Vandaag is het elf jaar geleden dat mijn enige held uit de Nederlandse literatuur overleed: Gerrit Komrij. Dichter, columnist, bloemlezer, polemist. Hij kon het allemaal. Men
In Kraggenburg in de Noordoostpolder staat familiehotel Van Saaze. De moderne en mondaine uitstraling van de lounge uit het bouwjaar 1954 transformeerde in de loop der jaren, zonder ook maar
‘GE HAD GEBELD?’ Sinds het zomert zit ik elke avond op mijn terras. Mijn vader zorgde voor de bloemen, ik voor de partylights en mijn acht straatkatten tekenen voor het
Leerlingen mochten altijd al vertaalde werken op hun leeslijst van Nederlands zetten Onlangs was ik te gast bij de vernieuwingscommissie voor het vak Nederlands. Eén van de discussiepunten was of
Het was gezellig in Zierikzee. Ook in het derde restaurant vingen we bot. Of de jonge, vlotte ober dan wellicht een andere uitspanning kon aanbevelen. Nee meneer, daar ga ik
‘We ontlenen het boek wel in de bibliotheek, mevrouw’ Zondag verscheen op deze site een column van Coen Peppelenbos met als titel ‘Waar is de literaire arena?’ Ik heb hem
Waar is de literaire arena? Er bestaan van die vragen die periodiek opduiken en waar je genoeglijk een middagje over kunt praten, waarna iedereen weer doorgaat op dezelfde weg. Zijn
Marjo Koe Ik was ooit een jongen van acht en dat ben ik nog steeds, dezelfde jongen, maar nu van achtenzeventig. Ik weet ‘van het leven’ nu veel meer dan
2023 NAP +1,0 Restaurants kunnen heten zoals het de maître, chef, uitbater, exploitant, restaurateur, gérant, eigenaar, of anders de sommelier goed dunkt. Maar het restaurant waar ik voorafgaand aan een
Weg met de bezwete onderbroek! ‘Tout le malheur des hommes vient d’une seule chose, qui est de ne savoir pas demeurer en repos dans une chambre,’ aldus de Franse schrijver
1992 NAP +0,5 Voor een zeiltochtje op een lome zomerdag waren we vermetel genoeg. Niet per se handig genoeg. Vroeg in de middag sloeg het weer om. Een spijkerharde noordoostenwind
Mijn atlas van de hemel Je denkt dat de literatuur onmisbaar is in je leven; niet weg te denken; onontbeerlijk voor je functioneren. Tot het waait in je hoofd, of
Cultuur in zandsculptuur Net op het moment dat je denkt dat het redelijk vergeefs is wat je schrijft en doet, word je gevraagd als expert. Samen met Sander Bax was
Op zaterdagmiddag namen we de kinderen mee naar de Grote Markt in Den Haag. Daar werden eerst haren geverfd, festivalshirtjes aangemeten en tattoos geplakt. Bij het Zwaartekrachttestcentrum mochten wc-rollen uit